دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : نگار سرلک ¹ ، غلامرضا طالبی* ²

چکیده :
چکیده هدف: این پژوهش به بررسی روابط ساختاری اضطراب اجتماعی و روابط ابژه با واسطه آلکسی‌تایمیا در بیماران مبتلا به آسم می‌پردازد. هدف اصلی تحقیق مدل سازی این روابط و تحلیل نقش میانجی آلکسی تایمیا در این فرآیند است روش: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بود و داده‌ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به آسم در شهر تهران بودند که در بیمارستان های شهر تهران در سال 1402 بستری بوده اند. تعداد افراد نمونه بر اساس دیدگاه کلاین انتخاب شد و تعداد 284 نفر برای تکمیل پرسشنامه های تحقیق با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی (SPIN)، پرسشنامه آلکسی‌تایمیا (TAS-20)، و پرسشنامه روابط ابژه (BORRTI) بودند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Smart-PLS انجام شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که اضطراب اجتماعی به طور معناداری با کاهش کیفیت روابط ابژه در بیماران مبتلا به آسم ارتباط دارد. همچنین، آلکسی‌تایمیا به‌عنوان یک متغیر واسطه، نقش معناداری در تقویت رابطه بین اضطراب اجتماعی و کاهش کیفیت روابط ابژه ایفا کرد. این روابط تأثیر مستقیمی بر تشدید علائم آسم داشتند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که کاهش آلکسی‌تایمیا و بهبود کیفیت روابط ابژه می‌تواند به کاهش اضطراب اجتماعی و در نتیجه بهبود وضعیت جسمی بیماران مبتلا به آسم منجر شود. این پژوهش بر اهمیت مداخلات روان‌شناختی، از جمله درمان‌های متمرکز بر بهبود آلکسی‌تایمیا و تقویت روابط ابژه، در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم تأکید می‌کند.

کلمات کلیدی :
اضطراب اجتماعی، آلکسی‌تایمیا، روابط ابژه، آسم، مدل‌سازی معادلات ساختاری.